Η μεγάλη εικόνα του πλανήτη την εποχή της παγκοσμιοποίησης (5)

WorldPress

Συνεχίζεται η δημοσίευση σχετικά με την μεγάλη εικόνα του πλανήτη την εποχή της παγκοσμιοποίησης, από τον Αλέκο Παππά.

Ενότητα 5
Μαύρα Χριστούγεννα (Σημ. το 2008) πέρασε η παγκόσμια επενδυτική κοινότητα.
Η νέα χρονιά μπήκε και κάθε μέρα, το μόνο που άκουγες ήταν ότι κάποια τράπεζα κλείνει κάπου στην  Ολλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Αμερική, Ιαπωνία.
Στα βιβλία των τραπεζών, όλες ανεξαρτήτως οι κινητές αξίες, είχαν υποστεί απώλειες πάνω από 65%.
Η κατάσταση έπρεπε να μαζευτεί, διότι δεν ήταν μια απλή διόρθωση στα πλαίσια ενός οικονομικού κύκλου... όπως το 2000.
Τα τοξικά παράγωγα ήταν αξίας "εκατοντάδων τρις" δολαρίων και λόγω της παγκοσμιοποίησης, δεν είχαν πλέον πατρίδα, ήταν  μέσα  στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα.
Πρώτη η Ομοσπονδιακή τράπεζα  (Federal  reserve) ανέλαβε δράση και ακολούθησαν Ιαπωνία, Αγγλία, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Κίνα.
Το σχέδιο ήταν:

Οι κεντρικές τράπεζες, ηλεκτρονικά (χωρίς τύπωμα), να προβούν σε σταδιακές αγορές  ομολόγων πολλών τρις δολαρίων, από τα πιστωτικά ιδρύματα.
Αυτά τα ομόλογα λίμναζαν στα βιβλία των τραπεζών με μεγάλη "υποαξία" και οι τράπεζες είχαν δεμένα τα χέρια τους, ανήμπορες να προβούν σε κάθε τραπεζική εργασία, χωρίς ρευστότητα.
Αυτή  ήταν η ποσοτική χαλάρωση  (quantitative easing).
Με λίγα λόγια οι κεντρικές Τράπεζες αντικατέστησαν την σαβούρα των τοξικών προϊόντων, με μετρητά  και τα πιστωτικά ιδρύματα στη συνέχεια, με πιο καθαρά τα βιβλία των ισολογισμών τους, άρχισαν να ανασαίνουν.
Συγχρόνως, οι κεντρικές τράπεζες δάνειζαν με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο στις εμπορικές, για να συνεχίσουν τις τραπεζικές  εργασίες.
Σιγά σιγά άρχισε να αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη διότι μπήκε ζεστό χρήμα και τους λύθηκαν τα χέρια για να συνεχίσουν τις εργασίες τους.
Υπήρχε ένα πρόβλημα όμως:
Η αξία του δολαρίου άρχισε να πέφτει (λόγω της μεγάλης προσφοράς στο σύστημα  από τις πιο πάνω ενέργειες) σε σημεία επικίνδυνα.
Οι μεγάλοι παίχτες είχαν αποκτήσει πολλά δολάρια, όπως έχουμε περιγράψει.
Η Κίνα είχε 2.8 τρις $ στα αποθεματικά της, η Ιαπωνία 1 τρις και η ευρύτερη Ανατολική περιοχή 0.6 τρις.
Τότε  το $ είχε φτάσει σε σημεία συναγερμού, 1.6$ για 1€, ενώ το 2001 η ισοτιμία ήταν 1:1.
Οι μεγάλες κεντρικές ασιατικές τράπεζες, δήλωσαν ότι θα μειώσουν την θέση τους σε δολάρια, διότι οι ζημιές ήταν  μεγάλες.
Αν γινόταν αυτό, τότε δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ένα αύριο.
Αυτό το πρόβλημα έπρεπε να λυθεί πολύ "σύντομα",
Η πτώση του δολαρίου, δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Εύκολο:
Ανοίγοντας μια πληγή να χυθεί αίμα σε διαφορετικό μέρος του πλανήτη, στρέφοντας τους "μεγαλοκαρχαρίες"  Α Λ Λ Ο Υ.
Και έτσι έγινε: "προσωπικά" θα τολμήσω να σας πω λύση.
Το σχέδιο  ήταν  να "χρησιμοποιηθεί" η  Ελλάδα  μαζί με άλλες χώρες, όπως η Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία... ως δόλωμα.
Έπρεπε  να βρεθεί τρόπος, με νύχια και με δόντια, να στραφεί όλη  η προσοχή της παγκόσμιας επενδυτικής κοινότητας, "εκτός" Αμερικής και δολαρίου!
Ξαφνικά λοιπόν το 2009, χαρακτηρίστηκαν "άτακτες" οι χώρες αυτές, ενώ όλοι γνώριζαν ότι  πάντα υπήρξαν λίγο απείθαρχες... πώς το ανακάλυψαν την συγκεκριμένη στιγμή, δεν είναι   λίγο περίεργο αυτό;
Στην Αμερική έγινε το πανηγύρι και όχι στις εν λόγω χώρες!
Άλλωστε είναι ευρέως γνωστή η ανάμειξη της Γκολτμαν Σακς, με την Ελλάδα το 2000, για να κρύψουμε το έλλειμμα και να μπούμε στο ευρώ, γνωστοί σαν άτακτοι λοιπόν.
Προσπαθώ να είμαι σοβαρός και να μην σκέφτομαι συνωμοσίες, αλλά πόσο σοβαρός μπορώ  να παραμείνω;
όταν τον Μάιο 2011, ο τότε πρωθυπουργός μας, Γ.Π., με το που ξεστόμισε την λέξη "δημοψήφισμα" ο Dow Jones έπεσε πάνω  από 1000 μονάδες!
δεν είναι  λίγο περίεργο μια αγορά με τότε  αξία 25τρις $, να ασχολείται με την Ελλαδίτσα;
Και  γιατί να μην κάνω την παρακάτω σκέψη:
Οι 5 μεγαλύτεροι  τραπεζίτες στον κόσμο, που έχουν και το "γενικό πρόσταγμα"
κάθονται και κλαίνε τη μοίρα τους, γύρω από  ένα τραπέζι.
Αναρωτιούνται: "πώς θα πουλήσουμε στους δεκάδες εκατομμύρια κατεστραμμένους πελάτες μας: καταναλωτικά, στεγαστικά, επιχειρηματικά δάνεια και επενδυτικά προϊόντα";
Πού θα βρούμε άλλα θύματα;
Πώς θα βγάλουμε κέρδη;
Όπως πάντα, βρήκαν την λύση:
"Αντί να δώσουμε δάνεια σε εκατομμύρια κατεστραμμένους πελάτες, δεν ασχολούμαστε μόνο με 5 χώρες και θα έχουμε και το διεθνές νομισματικό ταμείο μαζί μας για "θεσμική παρέα".
Εξαιρετική λύση!!
"Μόνο 5 οι πελάτες (με πολύ μεγαλύτερους τζίρους) και με "καλύτερο και θεσμικό έλεγχο"
Και όπως και έγινε.
Εύχομαι να μη μην σας φαίνονται παρατραβηγμένες οι σκέψεις μου, αλλά εδώ και δεκαετίες παρακολουθώ και προσπαθώ να αποκρυπτογραφώ την "αγορά" και να καταλαβαίνω αυτά που συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Σημ. Όλες οι ενότητες εδώ