Ο βασικός "μοχλός" της οικονομικής κρίσης της Τουρκίας δεν είναι η κράτηση ενός Αμερικανού πάστορα ή η αντίθεση του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τα υψηλότερα επιτόκια. Είναι η σταθερή ανοδική πορεία των επιτοκίων των ΗΠΑ.
Πίσω από την κατρακύλα της λίρας και την πίεση στις αναδυόμενες αγορές, βρίσκεται ένας άνισα κατανεμημένος νομισματικός κόσμος. Το δολάριο εξακολουθεί να είναι η υπερδύναμη του Forex. Όσο η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ συνεχίζει να αυξάνει τα επιτόκια περισσότερο και ταχύτερα από οποιονδήποτε άλλο, ο αναπτυσσόμενος κόσμος θα συνεχίσει να δέχεται τις επιπτώσεις.
Παρά τις αιώνιες προβλέψεις για τον αφανισμό του δολαρίου, το νόμισμα αντιπροσωπεύει πάνω από το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων.
Το ευρώ, το οποίο έπρεπε να ανταγωνιστεί το δολάριο, αντιπροσωπεύει περίπου το 20%. Το γουάν της Κίνας, το οποίο προστέθηκε στο αποθεματικό καλάθι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου με μεγάλη προβολή πριν από λίγα χρόνια, αντιπροσωπεύει στο 1,4%.
Όταν τα επιτόκια των ΗΠΑ είναι χαμηλά ή μειώνονται, το κεφάλαιο γενικά τείνει να ρέει στις αναδυόμενες αγορές όπου οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι και οι αναμενόμενες αποδόσεις καλύτερες. Όταν η Fed αυξάνει τα επιτόκια και οι δυτικές κεντρικές τράπεζες αποσύρουν τα μέτρα στήριξης, οι αναδυόμενες αγορές είναι ευάλωτες. Αυτό είναι το ρεύμα κόντρα στο οποίο κολυμπά τώρα η Τουρκία.
Η επιρροή της Κίνας στις κεφαλαιαγορές θα αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου. Καθώς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της προσεγγίζει αυτό των ΗΠΑ, η Κίνα θα χρειαστεί ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα και μια κεντρική τράπεζα που θα ταιριάζει σε αυτό το μέγεθος.
Μέχρι τότε όμως, το δολάριο είναι ο βασιλιάς.
Αποσπάσματα από το σχετικό άρθρο.
Πηγή: capital.gr
