Το ρίσκο είναι θεμέλιο της προόδου

Η νεότερη εποχή ξεκίνησε όταν κάποιος απέδειξε πως η Γη δεν βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος αλλά άγνωστη μεταξύ αγνώστων σε κάποια γωνιά του. Όσο οι άνθρωποι πίστευαν πως η Γη βρισκόταν στο κέντρο του σύμπαντος, ο Θεός όριζε τι είναι σωστό και τι όχι, ποιος θα πεθάνει γέρος και ποιος νέος, ποιος θα είναι πλούσιος και ποιος φτωχός.

Ο κάθε βασιλιάς ήταν εκπρόσωπος της ανώτερης δύναμης και ο λόγος του ήταν νόμος. Αυτός όριζε το μέλλον και μοίραζα τον πλούτο και τη δύναμη.

Για χιλιάδες χρόνια πολιτισμένης κοινωνικής ζωής οι άνθρωποι μετακινόντουσαν με άλογα, κάρα και βάρκες με ξύλινα κουπιά ή πανιά. Τα τελευταία 200 χρόνια μετακινούνται με ατμομηχανές, μηχανές εσωτερικής καύσης και ηλεκτρικούς κινητήρες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως τα τελευταία 200 χρόνια εξαφανίζονται οι βασιλιάδες.

Αυτό που έβγαλε την ανθρωπότητα από τη στασιμότητα του μεσαίωνα είναι η εξοικείωση με την ανάληψη ρίσκου λόγω της αβεβαιότητας του μέλλοντος. Ο διαφωτισμός με τα μαθηματικά έδωσαν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να εκλογικεύσουν το ρίσκο. Αντί π.χ. κάποιος να επενδύει όλη την περιουσία του σε ένα πλοίο, επινόησε μια εταιρεία στην οποία θα μετέχουν και 100 ή 1.000 άλλοι. Η εταιρεία θα κατέχει το πλοίο και αυτός το 1% της εταιρείας. Έτσι θα μετείχε σε 100 πλοία. Αν κάθε χρόνο βουλιάζουν δυο γιατί πέφτουν σε καταιγίδα κανένας δεν χρεοκοπεί.

Αυτό είναι ένα τρόπος εκλογίκευσης του ρίσκου. Το χρηματιστήριο είναι ο ναός της εκλογίκευσης του ρίσκου και ως εκ τούτου ο θεμέλιος λίθος της νεότερης εποχής και της ευημερίας και προόδου που την διακρίνει.

Αυτός ακριβώς είναι και ο τρόπος που κάποιος πρέπει να προσεγγίζει το χρηματιστήριο. Ως μηχανισμό ισορροπίας ρίσκου και προόδου ή πλούτου και φτώχεια.

Όταν σας προτείνουν μια μετοχή το πρώτο που πρέπει να σκέφτεται κάποιος είναι πόσα θα κερδίσω αν όλα πάνε όπως μου τα λένε; Αμέσως μετά θα πρέπει να υπολογίζει πόσα θα χάσει αν επαληθευτεί το χειρότερο σενάριο. Αν το ισοζύγιο είναι θετικό προχωρά στο επόμενο βήμα. Ανακαλύπτει 10 ή 20 τέτοιες περιπτώσεις και συγκρίνει τα ισοζύγια ρίσκου απόδοσης.

 

Η επαναστατική ιδέα που καθορίζει το όριο μεταξύ της σύγχρονης εποχής και του παρελθόντος είναι η κυριαρχία του ρίσκου: Δηλαδή η ιδέα ότι το μέλλον είναι κάτι περισσότερο από μια ιδιοτροπία των θεών και ότι οι άνδρες και οι γυναίκες δεν πρέπει να είναι εκ φύσεως παθητικοί.

-Peter Bernstein

Άρθρο του Κ./ Στούπα από το liberal