Μέσα σε δέκα χρόνια το παγκόσμιο ιδιωτικό και δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από τα 144 τρισ. δολάρια, στα 215 τρισ. δολάρια. Η μερίδα του λέοντος ανήκει στις αναδυόμενες οικονομίες, οι οποίες ακολούθησαν το «κακό» παράδειγμα των ανεπτυγμένων αγορών και στήριξαν στην τεράστια ανάπτυξή τους σε δανεικά.
Το δυσβάσταχτο χρέος συνεπάγεται ότι ο πλανήτης αναμένεται να παραμείνει «εγκλωβισμένος» σε περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων, καθώς η αύξησή τους θα δυσκόλευε την εξυπηρέτησή του και θα διέλυε επιχειρηματικούς και κρατικούς προϋπολογισμούς τόσο στις αναδυόμενες όσο και στις ανεπτυγμένες οικονομίες.
Πόσο βιώσιμο είναι το παγκόσμιο χρέος; Αναλυτές κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, επισημαίνοντας ότι εδώ και πολλά χρόνια το παγκόσμιο χρέος δεν είναι βιώσιμο. Ορισμένοι από αυτούς υποστηρίζουν ότι ο κόσμος μας πλησιάζει στο σημείο που θα πρέπει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και εκτιμούν ότι μέσα στο 2018 ενδέχεται να υπάρξουν ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση. Οι λύσεις, ωστόσο, μόνο εύκολες δεν είναι.
Αν κρίνουμε από τον τρόπο που χειρίζονται οι παγκόσμιοι οργανισμοί τις υπερχρεωμένες οικονομίες, όπως η ελληνική, τότε η λύση είναι ένα «παγκόσμιο μνημόνιο» και λιτότητα σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Μία συνταγή που δεν έχει φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Επίσης, η λιτότητα μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα, ενώ θα επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό τους τζίρους των επιχειρήσεων, επιδεινώνοντας την ικανότητα εξυπηρέτησης των χρεών τους.
Αποσπάσματα από το άρθρο του Κ. Μαριόλη στο liberal.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου