Δείτε τι λέει ο ίδιος:
"Θα προσπαθήσω να σας μεταφέρω, με πολύ απλά λόγια (για να μην γίνομαι βαρετός), την μεγάλη εικόνα που επικράτησε στον πλανήτη, από το 2000.
Από τότε άρχισε και η παγκοσμιοποίηση!!!
Αυτά που θα διαβάσετε, είναι 'προσωπικές' μου απόψεις και δεν έχουν καμία σχέση με την ιδιότητα μου (πρόεδρος +διευθύνων σύμβουλος στην Πήγασος Χρηματιστηριακή)."
Ενότητα 1
Από το 1982 μέχρι και το 2000, η παγκόσμια χρηματαγορά βίωσε τον ΧΡΥΣΟ αιώνα.Συγκεκριμένα στην Αμερική, που είναι και η λοκομοτίβα των χρηματαγορών, σημειώθηκαν ρεκόρ επενδύσεων, παραγωγικότητας, πτώσης επιτοκίων και κερδοφορίας, που παρόμοια δύσκολα θα ξαναδούμε για πολλά χρόνια..!!!
Όπως συμβαίνει πάντα, η απληστία κτύπησε κόκκινο.
Από το 1998-2000, οι μετοχές dot.com(Internet), έγιναν επικίνδυνες φούσκες, που θα έσκαγαν από την μια μέρα στην άλλη.
Τότε όποιος θεσμικός παράγοντας έκανε λεκτικές παρεμβάσεις για να προστατέψει τους επενδυτές, δεχόταν κακή κριτική από το κοινό που δίψαγε για περαιτέρω κέρδη!!!!!
Από τον Μάρτιο του 2000, άρχισε η πτώση...
"Διόρθωση" τότε λέγανε οι ειδικοί....
Όταν όμως άρχισε να πέφτει η αγορά πάνω από 20%, τότε άρχισε και ο φόβος, διότι τέτοια πτώση μεταφράζεται σε "ύφεση"...
Όμως η λέξη ύφεση, ήταν απαγορευτική για την Αμερικανική οικονομία για έναν απλό λόγο:
Το συνολικό χρέος (καταναλωτές+επιχειρήσεις+δήμοι+κράτος), ήταν δυσθεώρητο, "υπερδιπλάσιο" από το ακαθάριστο εθνικό προϊόν....
Δεν χρειάζεται εξήγηση του ότι σε περίοδο ύφεσης, δεν υπάρχει το επιπλέον χρήμα που θα πληρώσει τους τόκους...
Και όταν η ύφεση είναι παρατεταμένη, τότε το βουνό του χρέους πέφτει και πλακώνει τα πάντα όπως η λάβα από το ηφαίστειο!!!
Ενότητα 2
Πριν από το 2000, έχουν ήδη αρχίσει οι μεγάλες (κρυφές συμφωνίες).Η Αμερική λέει στην Κίνα:
"για να κρατάς το communist party στην εξουσία, πρέπει να δώσεις σε 100δες εκατομμύρια αγρότες χρήματα, σπίτι, αυτοκίνητο και κάθε χρόνο, τουλάχιστον 10-12 εκατομμύρια αγρότες πρέπει να βρίσκουν δουλειά στις βιομηχανικές πόλεις. Πρέπει να γίνουν φάμπρικες και υποδομές.
Εγώ στην Αμερική,δεν έχω πλέον μεταποίηση, αλλά έχω hightech, financials και το κυριότερο, έχω νόμισμα κοινής αποδοχής (reserve currency) και μπορώ να τυπώνω όσα δολάρια θέλω χωρίς να δίνω λογαριασμό σε κανέναν.
Τυπώνοντας λοιπόν δολάρια και προμηθεύοντας πλαστικό χρήμα σε 300 εκατ. αμερικανάκια, σου έχω μια μεγάλη πελατεία για τα προϊόντα σου.
Θα φέρω 25 μεγάλες εταιρίες, θα επενδύσουν πάνω από 150 δις, θα βγεις πολύ κερδισμένος, διότι θα σου μεταφέρω την τεχνογνωσία μου, άρα θα αποκτήσεις το "know how".
Με λίγα λόγια λοιπόν, εγώ θα παράγω "χρήμα" και εσύ "προϊόντα". Τα προϊόντα θα μου το πουλάς και θα πληρώνεσαι με δολάρια.
Υπολογίζω περίπου 25 δις κάθε μήνα!
Η συμφωνία μας είναι:
Στο τέλος κάθε μήνα θα αγοράζεις από εμάς 25 δις κρατικά ομόλογα, τα οποία θα τα κρατάς "μέχρι την λήξη τους".
Με λίγα λόγια θα χρηματοδοτείς τις "δημοσιονομικές" μας ανάγκες!!!!
Κάπως έτσι έχω φανταστεί την στιχομυθία.
Στην συνέχεια συνέβη ένα απρόσμενο γεγονός,
Τον Σεπτέμβριο 2001, σαν μην έφταναν όλα τα προβλήματα, πέφτουν 2 αεροπλάνα πάνω στους δίδυμους πύργους.
Αυτό ήταν και η αιτία της εκστρατείας στο Αφγανιστάν και Ιράκ.
Η προσοχή όλου του κόσμου στρέφεται προς τα εκεί, μακριά από τα προβλήματα των αγορών.
Η αμυντική βιομηχανία ανάβει τις μηχανές της.
Μετά από 2 χρόνια, αρχίζει το τοπίο να αλλάζει.
Η Κίνα δουλεύει και εξάγει τα προϊόντα με ξέφρενους ρυθμούς
Στα λιμάνια της Αμερικής υπάρχει τεράστια κίνηση λόγω των παραγγελιών.
Τα ναύλα που εισπράττουν οι ναυτιλιακές εταιρίες έχουν πάει στα ύψη, 8-10 φορές επάνω.
Η Κίνα και η Ιαπωνία έχουν τεράστια ζήτηση για πετρέλαιο και τα tankers κάνουν χρυσές δουλειές.
Οι τιμές των πρώτων υλών, έχουν πάρει την ανιούσα και χώρες που τις εξάγουν (αναδυόμενες οικονομίες), κερδίζουν πολλά χρήματα και προβαίνουν σε επενδύσεις, για αύξηση παραγωγής.
Το επενδυτικό κλίμα αρχίζει να στρώνει και οι CEOs των μεγάλων εταιριών δανείζονται χρήματα από την αγορά, για επενδύσεις.
Η Αμερική πλέον δεν έχει "μεταποίηση", δεν βλέπουμε όπως τα παλιά χρονιά, made in USA. Τα εργοστάσια έχουν πλέον μετατραπεί σε αποθήκες, όπου στοιβάζονται κινεζικά προϊόντα.
Οι τραπεζίτες περνούν ένδοξες εποχές, διότι υπάρχει μεγάλη ζήτηση για δανεισμό και αγοραπωλησίες μετοχών και ομολόγων.
Οι καταναλωτές αποκτούν αισιοδοξία και αρχίζουν να σκέφτονται αγορά κατοικίας, διότι οι τράπεζες δίνουν πολύ εύκολα στεγαστικά δάνεια.
Ενότητα 3
Το 2005 μπαίνουμε σε ένα κανάλι υψηλών οικονομικών προσδοκιών.Στην Wall Street υπάρχει αναβρασμός από τις μεγάλες εταιρικές συμφωνίες και οι προσδοκίες είναι στα ύψη.
Οι τράπεζες έχουν βοηθηθεί από τα χαμηλά επιτόκια και την ισχυρή ζήτηση για δανεισμό και οι κερδοφορίες είναι ανοδικές .
Το σχέδιο του επί κεφαλής της Fed, Allan Greenspan, είναι να τονωθεί η "κατανάλωση", διότι έχει την μεγαλύτερη επίδραση (72%) επί του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος .
Η εμπιστοσύνη του καταναλωτή δεν ενισχύεται μόνο με ευχολόγια, αλλά με την τσέπη γεμάτη.
Το σχέδιο λοιπόν είναι: η ισχυρή τόνωση της αγοράς κατοικίας.
Το περιβάλλον είναι ευνοϊκό, οι τράπεζες σχεδόν "χαρίζουν" χρήματα και δάνεια.
Το πάρτι στο real estate έχει αρχίσει από το 2005 και οι τιμές κάθε χρόνο σημειώνουν άνοδο 8-12%, ενώ ο ιστορικός μέσος όρος 100 ετών είναι 1.5-2.4% !!!
Το 2006 οι ιδιοκτήτες κατοικιών αρχίζουν την αναδιαπραγμάτευση δανείων.
Αυτό σημαίνει, ότι αφού η σημερινή τιμή της κατοικίας είναι 10% πιο πάνω από την αρχική τιμή αγοράς, το δάνειο συνεχίζει και ο δανειολήπτης λαμβάνει στο χέρι μετρητά.
Με αυτόν τον τρόπο, οι ιδιοκτήτες λαμβάνοντας τα επιπλέον χρήματα, τα ξοδεύουν σε καταναλωτικά αγαθά .
Οι τιμές συνεχίζουν να ανεβαίνουν και η κατανάλωση ακολουθεί κατά πόδας.
Το σχέδιο μέχρι τώρα έχει πετύχει και όλοι είναι ευχαριστημένοι .
Μέχρι τώρα καταλάβαμε ότι το 2000 η Αμερική παραλίγο να βουλιάξει σε ύφεση και σώθηκε χρησιμοποιώντας την Κίνα .
Αυτή είναι και η έννοια της παγκοσμιοποίησης. Εξισορρόπηση.
"Χρησιμοποιώ κάποιον άλλον για να σώσω τα δικά μου και το ζητούμενο είναι να κερδίσουμε όλοι"
Αν δεν γινόταν αυτό, τα χρέη της Αμερικής, θα βούλιαζαν όλον τον πλανήτη σε 10 χρόνια ύφεση.
Μετά από 10-12 χρόνια, από τις στάχτες θα μπορούσε να βγει ίσως κάτι πιο στέρεο.
Ενότητα 4
Βρισκόμαστε σε ένα tennis club στο Miami.Ένας σερβιτόρος μας λέει ότι πούλησε ένα διαμέρισμα που είχε αγοράσει πριν από 8 μήνες και κέρδισε 40.000 $ και αυτό με δανεικά χρήματα και σκέφτεται να αγοράσει ένα μεγαλύτερο, αφού η τράπεζα του δίνει πολύ εύκολα το δάνειο .
Στην Αμερική υπάρχει πλέον τεράστια ευφορία...
Όταν κυριαρχεί ευφορία, η απληστία ανεβαίνει στα ύψη .
Οι τραπεζίτες προσπαθούν να βρουν τρόπο να αυξήσουν την ρευστότητα για να εκμεταλλευτούν την κατάσταση.
Αποφασίζουν λοιπόν να εκμεταλλευτούν τα στεγαστικά δάνεια των πελατών τους (απαίτηση τράπεζας και υποχρέωση δανειολήπτη).
Συνεννοούνται λοιπόν με τους δύο ομοσπονδιακούς φορείς,
Fannie Mae + Freddie Mac, που είναι οι θεσμικοί παράγοντες της στεγαστικής πίστης στην Αμερική τα εξής :
"Συγκεντρώνουμε τα στεγαστικά δάνεια σας τα δίνουμε και σε αντάλλαγμα θα μας δώστε ομόλογα ύψιστης φερεγγυότητας.
Αυτά, θα τα πουλήσουμε στους θεσμικούς επενδυτές και συνταξιοδοτικά ταμεία. Θα γίνουν ανάρπαστα , διότι έχουν την σφραγίδα σας και λίγο μεγαλύτερη απόδοση από τα αντίστοιχα της αγοράς ..."
Αυτά λοιπόν είναι τα ενυπόθηκα δάνεια.
Έτσι και έγινε .
Βιώνουμε λοιπόν μια κατάσταση, όπου δημιουργήσαμε "επιπλέον χρέος" πάνω στη πλάτη ενός παλιότερου χρέους που είναι τα στεγαστικά των δανειοληπτών.
Στην γλώσσα μας αυτό το καλούμε παράγωγο και μάλιστα θα τολμούσαμε να το πούμε και "τοξικό " διότι δημιουργήσαμε αέρα ,χρησιμοποιώντας αέρα .
Στην συνέχεια ανοίγει και η όρεξη για δημιουργία προϊόντων.
Η μεγαλύτερη ασφαλιστική στον κόσμο, πουλάει πλέον ασφαλιστική κάλυψη στα χαρτοφυλάκια ομολόγων κορυφαίων συνταξιοδοτικών φορέων.
Τα κέρδη είναι πρωτοφανή.
Οι επενδυτικές τράπεζες, με την σειρά τους, έχοντας αγοράσει αυτά τα "τοξικά ομόλογα", τα χρησιμοποιούν σαν εγγύηση και αντλούν μετρητά από το σύστημα για να χρηματοδοτούν τους πελάτες τους, για να αγοράζουν μετοχές και ομόλογα, δηλαδή παραπάνω αέρας .
Δημιουργήθηκε λοιπόν μια τεράστια ρευστότητα στις αγορές από τα ενυπόθηκα δάνεια.
Οι τιμές των ακινήτων, μετά από 15 μήνες συνεχούς ανόδου, αρχίζουν να κουράζονται, είναι λογικό.
Η επιτυχημένη, μέχρι τώρα προσπάθεια της FED, να τονώσει την αγορά, μέσω των ακινήτων, αρχίζει να γίνεται εφιάλτης.
Η αλυσίδα, αρχίζει να σπάει.
Ένα βράδυ, μια μεγάλη τράπεζα, αντιλαμβάνεται ότι ο κίνδυνος πλέον των συγκεκριμένων ομολόγων ,δεν διαχειρίζεται.
Αρχίζει και πουλάει ,παραβλέποντας ότι είναι αντιδεοντολογικό, διότι θα καταστρέψει τους μεγάλους πελάτες της, που μαζί έκαναν το παιχνίδι.
Οι τιμές των ενυπόθηκων δανείων, αρχίζουν να καταρρέουν.
Ο πιστωτικός κίνδυνος πλέον δεν διαχειρίζεται !!!!
Πρώτη η Lehman Brothers καταρρέει.
Ακολουθούν μεγάλες χρηματιστηριακές.
Ο Warren Buffet,αγοράζει ένα μεγάλο κομμάτι της μεγαλύτερης επενδυτικής τράπεζας του πλανήτη, για να την σώσει.
Η μεγαλύτερη ασφαλιστική του κόσμου, που ασφάλιζε τα ομόλογα των συνταξιοδοτικών ταμείων, σώζεται από το αμερικανικό κράτος, με ένεση 85 δις $.
Η Bank of America , αγοράζει την μεγαλύτερη χρηματιστηριακή του κόσμου, για να την σώσει.
Οι θεσμός του finance αρχίζει να καταρρέει.
Όλα ξεκίνησαν από την δίψα των τραπεζιτών για περαιτέρω κέρδη.
Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται, ότι οι τράπεζες μαζί με τους πολιτικούς κουμαντάρουν τις τύχες μας.
Είμαστε στο τέλος του 2008.........
Ενότητα 5
Μαύρα Χριστούγεννα πέρασε η παγκόσμια επενδυτική κοινότητα.Η νέα χρονιά μπήκε και κάθε μέρα, το μόνο που άκουγες ήταν ότι κάποια τράπεζα κλείνει κάπου στην Ολλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Αμερική, Ιαπωνία.
Στα βιβλία των τραπεζών, όλες ανεξαρτήτως οι κινητές αξίες, είχαν υποστεί απώλειες πάνω από 65% .
Η κατάσταση έπρεπε να μαζευτεί , διότι δεν ήταν μια απλή διόρθωση στα πλαίσια ενός οικονομικού κύκλου...όπως το 2000.
Τα τοξικά παράγωγα ήταν αξίας "εκατοντάδων τρις" δολαρίων και λόγω της παγκοσμιοποίησης, δεν είχαν πλέον πατρίδα, ήταν μέσα στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα .
Πρώτη η Ομοσπονδιακή τράπεζα (Federal reserve) ανέλαβε δράση και ακολούθησαν Ιαπωνία, Αγγλία, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και Κίνα.
Το σχέδιο ήταν :
Οι κεντρικές τράπεζες, ηλεκτρονικά (χωρίς τύπωμα), να προβούν σε σταδιακές αγορές ομολόγων πολλών τρις. δολαρίων, από τα πιστωτικά ιδρύματα.
Αυτά τα ομόλογα λίμναζαν στα βιβλία των τραπεζών με μεγάλη "υποαξία " και οι τράπεζες είχαν δεμένα τα χέρια τους, ανήμπορες να προβούν σε κάθε τραπεζική εργασία, χωρίς ρευστότητα .
Αυτή ήταν η ποσοτική χαλάρωση (quantitative easing).
Με λίγα λόγια οι κεντρικές Τράπεζες αντικατέστησαν την σαβούρα των τοξικών προϊόντων, με μετρητά και τα πιστωτικά ιδρύματα στη συνέχεια , με πιο καθαρά τα βιβλία των ισολογισμών τους, άρχισαν να ανασαίνουν.
Συγχρόνως , οι κεντρικές τράπεζες δάνειζαν με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο στις εμπορικές, για να συνεχίσουν τις τραπεζικές εργασίες .
Σιγά σιγά άρχισε να αποκαθίσταται η εμπιστοσύνη διότι μπήκε ζεστό χρήμα και τους λύθηκαν τα χέρια για να συνεχίσουν τις εργασίες τους.
Υπήρχε ένα πρόβλημα όμως :
Η αξία του δολαρίου άρχισε να πέφτει (λόγω της μεγάλης προσφοράς στο σύστημα από τις πιο πάνω ενέργειες) σε σημεία επικίνδυνα.
Οι μεγάλοι παίχτες είχαν αποκτήσει πολλά δολάρια, όπως έχουμε περιγράψει.
Η Κίνα είχε 2.8 τρις $ στα αποθεματικά της, η Ιαπωνία 1 τρις και η ευρύτερη Ανατολική περιοχή 0.6 τρις.
Τότε το $ είχε φτάσει σε σημεία συναγερμού, 1.6$ για 1€, ενώ το 2001 η ισοτιμία ήταν 1:1 .
Οι μεγάλες κεντρικές ασιατικές τράπεζες, δήλωσαν ότι θα μειώσουν την θέση τους σε δολάρια, διότι οι ζημιές ήταν μεγάλες.
Αν γινόταν αυτό, τότε δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ένα αύριο .
Αυτό το πρόβλημα έπρεπε να λυθεί πολύ "σύντομα ",
Η πτώση του δολαρίου, δεν μπορεί να συνεχιστεί .
Εύκολο :
Ανοίγοντας μια πληγή να χυθεί αίμα σε διαφορετικό μέρος του πλανήτη, στρέφοντας τους "μεγαλοκαρχαρίες " Α Λ Λ Ο Υ .
Και έτσι έγινε :
"προσωπικά " θα τολμήσω να σας πω λύση .
Το σχέδιο ήταν να "χρησιμοποιηθεί " η Ελλάδα μαζί με άλλες χώρες ,όπως η Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία ...ως δόλωμα.
Έπρεπε να βρεθεί τρόπος, με νύχια και με δόντια, να στραφεί όλη η προσοχή της παγκόσμιας επενδυτικής κοινότητας, "εκτός "Αμερικής και δολαρίου !
Ξαφνικά λοιπόν το 2009, χαρακτηρίστηκαν "άτακτες "οι χώρες αυτές , ενώ όλοι γνώριζαν ότι πάντα υπήρξαν λίγο απείθαρχες....πώς το ανακάλυψαν την συγκεκριμένη στιγμή , δεν είναι λίγο περίεργο αυτό ;
Στην Αμερική έγινε το πανηγύρι και όχι στις εν λόγω χώρες !
Άλλωστε είναι ευρέως γνωστή η ανάμειξη της Γκολτμαν Σακς , με την Ελλάδα το 2000 , για να κρύψουμε το έλλειμμα και να μπούμε στο ευρώ, γνωστοί σαν άτακτοι λοιπόν.
Προσπαθώ λοιπόν να είμαι σοβαρός και να μην σκέφτομαι συνωμοσίες, αλλά πόσο σοβαρός μπορώ να παραμείνω,
όταν τον Μάιο 2011, ο τότε πρωθυπουργός μας, Γ.Π. , με το που ξεστόμισε την λέξη "δημοψήφισμα" ο Dow Jones έπεσε πάνω από 1000 μονάδες!
δεν είναι λίγο περίεργο μια αγορά με τότε αξία 25τρις $, να ασχολείται με την Ελλαδίτσα ;
Και γιατί να μην κάνω την παρακάτω σκέψη :
Οι 5 μεγαλύτεροι τραπεζίτες στον κόσμο, που έχουν και το "γενικό πρόσταγμα"
κάθονται και κλαίνε τη μοίρα τους, γύρω από ένα τραπέζι .
Αναρωτιούνται : "πώς θα πουλήσουμε στους δεκάδες εκατομμύρια κατεστραμμένους πελάτες μας :καταναλωτικά ,στεγαστικά ,επιχειρηματικά δάνεια και επενδυτικά προϊόντα" ;
Πού θα βρούμε άλλα θύματα ;
Πώς θα βγάλουμε κέρδη ;
Όπως πάντα, βρήκαν την λύση :
"Αντί να δώσουμε δάνεια σε εκατομμύρια κατεστραμμένους πελάτες, δεν ασχολούμαστε μόνο με 5 χώρες και θα έχουμε και το διεθνές νομισματικό ταμείο μαζί μας για "θεσμική παρέα ".
Εξαιρετική λύση !!
" Μόνο 5 οι πελάτες (με πολύ μεγαλύτερους τζίρους ) και με "καλύτερο και θεσμικό έλεγχο "
Και όπως και έγινε .
Εύχομαι να μη μην σας φαίνονται παρατραβηγμένες οι σκέψεις μου , αλλά εδώ και δεκαετίες παρακολουθώ και προσπαθώ να αποκρυπτογραφώ την "αγορά " και να καταλαβαίνω αυτά που συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες .
Ενότητα 6
Από το 2009 μέχρι το 2015, η ποσοτική χαλάρωση που είχε ενορχηστρωθεί από τις 5 μεγάλες κεντρικές τράπεζες, έκανε τον κύκλο της .Περίπου 10 τρις $ προστέθηκαν στο σύστημα.
Οι αγορές των χρηματιστηρίων και ομολόγων απογειώθηκαν από τα χαμηλά επίπεδα του Μαρτίου 2009.
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα σώθηκε .
Οι μεγάλες εταιρίες πρώτες, εκμεταλλεύτηκαν τα ασυνήθιστα χαμηλά επιτόκια .
Το δικό μας παράπονο, είναι ότι δεν τα εκμεταλλεύτηκαν για υγιή σκοπό .
Αντί να προβούν σε επενδύσεις στην πραγματική οικονομία (μονάδες παραγωγής, αποθήκες, δίκτυα πώλησης), δανείστηκαν χρήματα εκδίδοντας ομόλογα με πολύ χαμηλή απόδοση και διάρκεια 5-7 έτη.
Με τα χρήματα που συγκέντρωσαν, εμπλούτισαν τις καταθέσεις και αγόρασαν μετοχές των ίδιων εταιριών τους, βοηθώντας τους μετόχους τους.
Αυτά που έκαναν είναι αλχημείες και δεν μας άρεσαν καθόλου.
Ο λόγος είναι προφανής.
Κερδισμένο βγήκε μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού.
Το 3% του αμερικανικού πληθυσμού έχει περισσότερο από 60% της συνολικής αξίας των μετοχών.
Χαμένοι βγήκαν οι :
Άνεργοι που είχαν όραμα να βρουν δουλειά, οι μικροκαταθέτες, που ζούσαν με την αποταμίευση,οι ασφαλιστικές εταιρίες που μπορούσαν να εγγυηθούν σίγουρες αποδόσεις στους μελλοντικούς συνταξιούχους και τώρα αναγκάζονται να πάρουν μεγάλο ρίσκο, αγοράζοντας μετοχές και ομόλογα για να μπορέσουν να βγάλουν αυτές τις αποδόσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου