Αισιόδοξες σκέψεις για την πορεία του Χρηματιστηρίου Αθηνών

Με το στόμα ανοικτό τους έχει αφήσει η αγορά, ειδικά αυτούς που οι χρηματιστές τους λένε «άχαρτους». Δηλαδή αυτούς που έχουν υψηλή ρευστότητα στα χαρτοφυλάκιά τους και δεν περίμεναν πως θα φύγει έτσι απότομα πάνω η αγορά.

Όμως η τάση είναι επιθετική και τους αναγκάζει να μπουν τρέχοντας. Και όσο το καθυστερούν τόσο πιο ψηλά κινδυνεύουν να αγοράσουν.

Χρόνια είχα να δω προ-εντολές μου έλεγε χθες φίλος χρηματιστής. Καθώς τα νέα για επικείμενη συμφωνία δασμών είχαν γίνει γνωστά από την Κυριακή, πολλοί επενδυτές έτρεξαν τη Δευτέρα το πρωί να αγοράσουν στο άνοιγμα. Η συνέχεια δεν τον διέψευσε.

Κάποιος άλλος που από τους παλιούς που γνωρίζει το ελληνικό χρηματιστήριο σαν την παλάμη του μου τηλεφώνησε να μου συστήσει να μην είμαι συγκρατημένος γιατί βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή στο εσωτερικό και στο εξωτερικό τα πράγματα για δυο τρία χρόνια δεν έχουν λόγο να μην ομαλοποιηθούν.

Όλοι οι μετέχοντες και αποφασίζοντες για την μοίρα του κόσμου δεν έχουν λόγους να μην επιδιώκουν την ομαλοποίηση της κατάστασης. Όλα αυτά καταγράφονται προκειμένου να αντιληφθεί ο αναγνώστης την ψυχολογίας που αρχίζει πάλι να διαμορφώνεται.

Αυτό που ισχύει βέβαια είναι πως τα κραχ δεν προκύπτουν όταν όλοι είναι επιφυλακτικοί και έχουν το 50% του χαρτοφυλακίου σε ρευστό. Τα κραχ προκύπτουν όταν κάποιοι πουλάνε τα σπίτια τους για να επενδύσουν στο χρηματιστήριο.

Όταν συμβεί αυτό θα το καταλάβουμε γιατί οι ενεργοί στο ευαγές της πρώην οδού Σοφοκλέους θα είναι 300.000 και όχι 30...
Τα στοιχεία που δημοσίευσε ο Μ. Χατζηδάκης πριν λίγες μέρες για τον Απρίλιο αποτελούν την καλύτερη ακτινογραφία της αγοράς.

Οι ενεργοί τον Απρίλιο ξεπέρασαν τις 32 χιλ. από αυτούς οι 31 χιλ. ήταν ημεδαποί και οι 1.000 αλλοδαποί οι οποίοι όμως έκαναν πάνω από το 50% του συναλλαγών.

Πηγή: Stoupas-liberal

Το ρίσκο είναι θεμέλιο της προόδου

Η νεότερη εποχή ξεκίνησε όταν κάποιος απέδειξε πως η Γη δεν βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος αλλά άγνωστη μεταξύ αγνώστων σε κάποια γωνιά του. Όσο οι άνθρωποι πίστευαν πως η Γη βρισκόταν στο κέντρο του σύμπαντος, ο Θεός όριζε τι είναι σωστό και τι όχι, ποιος θα πεθάνει γέρος και ποιος νέος, ποιος θα είναι πλούσιος και ποιος φτωχός.

Ο κάθε βασιλιάς ήταν εκπρόσωπος της ανώτερης δύναμης και ο λόγος του ήταν νόμος. Αυτός όριζε το μέλλον και μοίραζα τον πλούτο και τη δύναμη.

Για χιλιάδες χρόνια πολιτισμένης κοινωνικής ζωής οι άνθρωποι μετακινόντουσαν με άλογα, κάρα και βάρκες με ξύλινα κουπιά ή πανιά. Τα τελευταία 200 χρόνια μετακινούνται με ατμομηχανές, μηχανές εσωτερικής καύσης και ηλεκτρικούς κινητήρες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως τα τελευταία 200 χρόνια εξαφανίζονται οι βασιλιάδες.

Αυτό που έβγαλε την ανθρωπότητα από τη στασιμότητα του μεσαίωνα είναι η εξοικείωση με την ανάληψη ρίσκου λόγω της αβεβαιότητας του μέλλοντος. Ο διαφωτισμός με τα μαθηματικά έδωσαν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να εκλογικεύσουν το ρίσκο. Αντί π.χ. κάποιος να επενδύει όλη την περιουσία του σε ένα πλοίο, επινόησε μια εταιρεία στην οποία θα μετέχουν και 100 ή 1.000 άλλοι. Η εταιρεία θα κατέχει το πλοίο και αυτός το 1% της εταιρείας. Έτσι θα μετείχε σε 100 πλοία. Αν κάθε χρόνο βουλιάζουν δυο γιατί πέφτουν σε καταιγίδα κανένας δεν χρεοκοπεί.

Αυτό είναι ένα τρόπος εκλογίκευσης του ρίσκου. Το χρηματιστήριο είναι ο ναός της εκλογίκευσης του ρίσκου και ως εκ τούτου ο θεμέλιος λίθος της νεότερης εποχής και της ευημερίας και προόδου που την διακρίνει.

Αυτός ακριβώς είναι και ο τρόπος που κάποιος πρέπει να προσεγγίζει το χρηματιστήριο. Ως μηχανισμό ισορροπίας ρίσκου και προόδου ή πλούτου και φτώχεια.

Όταν σας προτείνουν μια μετοχή το πρώτο που πρέπει να σκέφτεται κάποιος είναι πόσα θα κερδίσω αν όλα πάνε όπως μου τα λένε; Αμέσως μετά θα πρέπει να υπολογίζει πόσα θα χάσει αν επαληθευτεί το χειρότερο σενάριο. Αν το ισοζύγιο είναι θετικό προχωρά στο επόμενο βήμα. Ανακαλύπτει 10 ή 20 τέτοιες περιπτώσεις και συγκρίνει τα ισοζύγια ρίσκου απόδοσης.

 

Η επαναστατική ιδέα που καθορίζει το όριο μεταξύ της σύγχρονης εποχής και του παρελθόντος είναι η κυριαρχία του ρίσκου: Δηλαδή η ιδέα ότι το μέλλον είναι κάτι περισσότερο από μια ιδιοτροπία των θεών και ότι οι άνδρες και οι γυναίκες δεν πρέπει να είναι εκ φύσεως παθητικοί.

-Peter Bernstein

Άρθρο του Κ./ Στούπα από το liberal