Στρατηγική μέσω δύο κινητών μέσων όρων του ΚΜΟ50 και του ΚΜΟ200

Οι διεθνείς χρηματιστηριακοί όροι «Golden Cross» και «Death Cross», αναφέρονται στα σημεία τομής ανάμεσα στους κινητούς μέσους όρους των 50 και 200 ημερών. Πιο συγκεκριμένα αναφέρονται στα σήματα διασταύρωσης, που βασίζονται στους κινητούς μέσους όρους, οι οποίοι καταγράφουν τη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη ιστορική διαδρομή των αγορών.

Χωρίς να μπούμε σε «εν βάθει» τεχνική ανάλυση, μπορούμε να περιγράψουμε τον κινητό μέσο όρο των 50 ημερών (ΚΜΟ50) ως τον μέσο όρο των τιμών του δείκτη κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ημερών. Και τον ΚΜΟ200, με τον μέσο όρο των τιμών του δείκτη κατά τη διάρκεια των τελευταίων 200 ημερών. Η διασταύρωση αυτών των δύο δεικτών, δίνει τα απαραίτητα σήματα προς τους επενδυτές.

Όταν ο «γρήγορος» βραχυπρόθεσμος ΚΜΟ50 διασπά ανοδικά τον «αργό» μακροπρόθεσμο ΚΜΟ200, δηλαδή έχουμε εμφάνιση του «Golden Cross», οι επενδυτές λαμβάνουν την πληροφορία ότι οι πωλητές που κρατούσαν χαμηλά τις τιμές των μετοχών έχουν εξαντληθεί, ότι οι αγοραστές δείχνουν να αποκτούν τον έλεγχο του παιχνιδιού και ότι πιθανότατα έχει μεταβληθεί προς τα πάνω η κυρίαρχη τάση των αγορών. Δηλαδή βρισκόμαστε μπροστά σε μια θετική ανατροπή της τρέχουσας χρηματιστηριακής πορείας.

Όταν αντίστροφα ο «γρήγορος» βραχυπρόθεσμος ΚΜΟ50 διασπά καθοδικά τον «αργό» μακροπρόθεσμο ΚΜΟ200, δηλαδή έχουμε εμφάνιση του «Death Cross», οι επενδυτές λαμβάνουν την πληροφορία ότι οι αγοραστές που κρατούσαν σε υψηλά επίπεδα τις τιμές των μετοχών έχουν εξαντληθεί, ότι οι πωλητές δείχνουν να αποκτούν πλέον τον έλεγχο του παιχνιδιού και ότι πιθανότατα έχει μεταβληθεί προς τα κάτω η κυρίαρχη τάση των αγορών. Δηλαδή βρισκόμαστε μπροστά σε μια αρνητική ανατροπή της τρέχουσας χρηματιστηριακής πορείας.

Αν θέλαμε να το πούμε ακόμα πιο συνοπτικά όταν ο ΚΜΟ50 διασπά ανοδικά τον ΚΜΟ200, οι επενδυτές αγοράζουν, ενώ όταν ο ΚΜΟ50 διασπά καθοδικά τον ΚΜΟ200, τότε οι επενδυτές πωλούν. Φυσικά τίποτα από όλα αυτά δεν είναι γραμμένο στην πέτρα. Διότι απαιτούνται «χρονικά φίλτρα» μέσω των οποίων να πιστοποιείται η αλλαγή της τάσης, αλλά και πληθώρα άλλων χρηματιστηριακών εργαλείων, όπως είναι οι τεχνικοί δείκτες RSI, MACD και άλλοι.

Ωστόσο, οι «δυο σταυροί», δίνουν τη γενική πρώτη εικόνα της αγοράς και τους συσχετισμούς ανάμεσα στους αγοραστές και τους πωλητές. Δίνουν ένα πρώτο σήμα για το τι μπορεί να ακολουθήσει, πριν καν αυτό εκδηλωθεί.

Πηγή: liberal

Αισιόδοξες σκέψεις για την πορεία του Χρηματιστηρίου Αθηνών

Με το στόμα ανοικτό τους έχει αφήσει η αγορά, ειδικά αυτούς που οι χρηματιστές τους λένε «άχαρτους». Δηλαδή αυτούς που έχουν υψηλή ρευστότητα στα χαρτοφυλάκιά τους και δεν περίμεναν πως θα φύγει έτσι απότομα πάνω η αγορά.

Όμως η τάση είναι επιθετική και τους αναγκάζει να μπουν τρέχοντας. Και όσο το καθυστερούν τόσο πιο ψηλά κινδυνεύουν να αγοράσουν.

Χρόνια είχα να δω προ-εντολές μου έλεγε χθες φίλος χρηματιστής. Καθώς τα νέα για επικείμενη συμφωνία δασμών είχαν γίνει γνωστά από την Κυριακή, πολλοί επενδυτές έτρεξαν τη Δευτέρα το πρωί να αγοράσουν στο άνοιγμα. Η συνέχεια δεν τον διέψευσε.

Κάποιος άλλος που από τους παλιούς που γνωρίζει το ελληνικό χρηματιστήριο σαν την παλάμη του μου τηλεφώνησε να μου συστήσει να μην είμαι συγκρατημένος γιατί βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή στο εσωτερικό και στο εξωτερικό τα πράγματα για δυο τρία χρόνια δεν έχουν λόγο να μην ομαλοποιηθούν.

Όλοι οι μετέχοντες και αποφασίζοντες για την μοίρα του κόσμου δεν έχουν λόγους να μην επιδιώκουν την ομαλοποίηση της κατάστασης. Όλα αυτά καταγράφονται προκειμένου να αντιληφθεί ο αναγνώστης την ψυχολογίας που αρχίζει πάλι να διαμορφώνεται.

Αυτό που ισχύει βέβαια είναι πως τα κραχ δεν προκύπτουν όταν όλοι είναι επιφυλακτικοί και έχουν το 50% του χαρτοφυλακίου σε ρευστό. Τα κραχ προκύπτουν όταν κάποιοι πουλάνε τα σπίτια τους για να επενδύσουν στο χρηματιστήριο.

Όταν συμβεί αυτό θα το καταλάβουμε γιατί οι ενεργοί στο ευαγές της πρώην οδού Σοφοκλέους θα είναι 300.000 και όχι 30...
Τα στοιχεία που δημοσίευσε ο Μ. Χατζηδάκης πριν λίγες μέρες για τον Απρίλιο αποτελούν την καλύτερη ακτινογραφία της αγοράς.

Οι ενεργοί τον Απρίλιο ξεπέρασαν τις 32 χιλ. από αυτούς οι 31 χιλ. ήταν ημεδαποί και οι 1.000 αλλοδαποί οι οποίοι όμως έκαναν πάνω από το 50% του συναλλαγών.

Πηγή: Stoupas-liberal

Το ρίσκο είναι θεμέλιο της προόδου

Η νεότερη εποχή ξεκίνησε όταν κάποιος απέδειξε πως η Γη δεν βρίσκεται στο κέντρο του σύμπαντος αλλά άγνωστη μεταξύ αγνώστων σε κάποια γωνιά του. Όσο οι άνθρωποι πίστευαν πως η Γη βρισκόταν στο κέντρο του σύμπαντος, ο Θεός όριζε τι είναι σωστό και τι όχι, ποιος θα πεθάνει γέρος και ποιος νέος, ποιος θα είναι πλούσιος και ποιος φτωχός.

Ο κάθε βασιλιάς ήταν εκπρόσωπος της ανώτερης δύναμης και ο λόγος του ήταν νόμος. Αυτός όριζε το μέλλον και μοίραζα τον πλούτο και τη δύναμη.

Για χιλιάδες χρόνια πολιτισμένης κοινωνικής ζωής οι άνθρωποι μετακινόντουσαν με άλογα, κάρα και βάρκες με ξύλινα κουπιά ή πανιά. Τα τελευταία 200 χρόνια μετακινούνται με ατμομηχανές, μηχανές εσωτερικής καύσης και ηλεκτρικούς κινητήρες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως τα τελευταία 200 χρόνια εξαφανίζονται οι βασιλιάδες.

Αυτό που έβγαλε την ανθρωπότητα από τη στασιμότητα του μεσαίωνα είναι η εξοικείωση με την ανάληψη ρίσκου λόγω της αβεβαιότητας του μέλλοντος. Ο διαφωτισμός με τα μαθηματικά έδωσαν τη δυνατότητα στους ανθρώπους να εκλογικεύσουν το ρίσκο. Αντί π.χ. κάποιος να επενδύει όλη την περιουσία του σε ένα πλοίο, επινόησε μια εταιρεία στην οποία θα μετέχουν και 100 ή 1.000 άλλοι. Η εταιρεία θα κατέχει το πλοίο και αυτός το 1% της εταιρείας. Έτσι θα μετείχε σε 100 πλοία. Αν κάθε χρόνο βουλιάζουν δυο γιατί πέφτουν σε καταιγίδα κανένας δεν χρεοκοπεί.

Αυτό είναι ένα τρόπος εκλογίκευσης του ρίσκου. Το χρηματιστήριο είναι ο ναός της εκλογίκευσης του ρίσκου και ως εκ τούτου ο θεμέλιος λίθος της νεότερης εποχής και της ευημερίας και προόδου που την διακρίνει.

Αυτός ακριβώς είναι και ο τρόπος που κάποιος πρέπει να προσεγγίζει το χρηματιστήριο. Ως μηχανισμό ισορροπίας ρίσκου και προόδου ή πλούτου και φτώχεια.

Όταν σας προτείνουν μια μετοχή το πρώτο που πρέπει να σκέφτεται κάποιος είναι πόσα θα κερδίσω αν όλα πάνε όπως μου τα λένε; Αμέσως μετά θα πρέπει να υπολογίζει πόσα θα χάσει αν επαληθευτεί το χειρότερο σενάριο. Αν το ισοζύγιο είναι θετικό προχωρά στο επόμενο βήμα. Ανακαλύπτει 10 ή 20 τέτοιες περιπτώσεις και συγκρίνει τα ισοζύγια ρίσκου απόδοσης.

 

Η επαναστατική ιδέα που καθορίζει το όριο μεταξύ της σύγχρονης εποχής και του παρελθόντος είναι η κυριαρχία του ρίσκου: Δηλαδή η ιδέα ότι το μέλλον είναι κάτι περισσότερο από μια ιδιοτροπία των θεών και ότι οι άνδρες και οι γυναίκες δεν πρέπει να είναι εκ φύσεως παθητικοί.

-Peter Bernstein

Άρθρο του Κ./ Στούπα από το liberal

Τι να περιμένουμε για τα επιτόκια;

Μία αισιόδοξη άποψη για τις επιπτώσεις από την επερχόμενη μεγάλη αύξηση παραγωγικότητας:

"Βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον όπου οι πληθωρηστικοί ρυθμοί θα είναι υψηλότεροι από ό,τι ήταν ιστορικά. Επίσης, τα επίπεδα χρέους στις ΗΠΑ είναι πολύ υψηλά, γεγονός που σημαίνει ότι τα επιτόκια θα παραμείνουν υψηλότερα από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα μπορούμε πάντα να πετυχαίνουμε τις αποδόσεις του 6% έως 7% που έχουμε σήμερα.

Η βασική εκτίμηση του Rieder είναι ότι τα επιτόκια θα είναι χαμηλότερα. Μπορεί να ανέβουν βραχυπρόθεσμα, ιδιαίτερα τα επιτόκια μακροπρόθεσμων ομολόγων.

Αυτό που δεν έχουν καταλάβει ακόμη οι αγορές, κατά τον Rieder είναι ότι ο κόσμος κινείται προς ένα μέλλον με υψηλότερη παραγωγικότητα και αυτοματοποίηση. Τα επόμενα χρόνια, οι άνθρωποι θα εκπλαγούν από το πόσο μεγάλη επίδραση θα έχει αυτό στον πληθωρισμό".

Πηγή: in.gr

Η Κίνα παίρνει μερίδιο από τον υπόλοιπο κόσμο

 Στον πίνακα που βλέπουμε το αριστερό τμήμα αφορά το 1974 και το δεξί το 2024

Ενώ οι ΗΠΑ έχουν μια μικρή πτώση από το 27,7% στο 26,1%, η Κίνα εκτοξεύει τα ποσοστά της από το 1,7% στο 16,8%. 

Το πρόβλημα είναι κυρίως της Ευρώπης η οποία είναι αυτή που χάνει τα ποσοστά ΑΕΠ που κερδίζει η Κίνα.

Χρυσός: το μέσο διατήρησης αγοραστικής δύναμης

Ο χρυσός παραμένει το μέσο διατήρησης αγοραστικής δύναμης.

Το παρακάτω γράφημα δείχνει έναν υπολογισμό της ισοδυναμίας αγοραστικής δύναμης για 100 δολάρια το 1635 (σ.σ: H παρακολούθηση του δείκτη τιμών ξεκίνησε το 1635).

Αυτά τα 100 δολάρια αν τα προσαρμόσουμε στον πληθωρισμό αντιστοιχούν σε 3.853 δολάρια σήμερα.

Όταν τα 100 δολάρια ισοδυναμούν με 3.853 δολάρια με την πάροδο του χρόνου, αυτό σημαίνει ότι η πραγματική αξία του δολαρίου μειώνεται. Τουτέστιν, κάθε δολάριο αγοράζει ολοένα και λιγότερα είδη.

Τα δεδομένα για αυτούς τους υπολογισμούς προέρχονται από τον Δείκτη Τιμών Καταναλωτή (CPI) του Γραφείου Στατιστικών Εργασίας, που ιδρύθηκε το 1913. Τα δεδομένα του δείκτη τιμών από το 1774 έως το 1912 προέρχονται από μια ιστορική μελέτη που διεξήχθη από τον καθηγητή πολιτικών επιστημών RobertSahr στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Όρεγκον και από την American Antiquarian Society. Τα δεδομένα του δείκτη τιμών από το 1634 έως το 1773 προέρχονται από την American Antiquarian Society. 

Πηγή: liberal-M.Veneti

Το μερίδιο των αμερικάνικων μετοχών που αναλογούν σε ιδιώτες επενδυτές (τα νοικοκυριά)

Σε γενικές γραμμές στις αγορές ισχύει αυτό που έλεγε ο Αντρέ Κοστολάνι, ανεβαίνουν όταν τα χαρτιά βρίσκονται συγκεντρωμένα στα δυνατά χέρια και πέφτουν όταν έχουν σκορπιστεί στα αδύναμα...

Ποιος έχει τα χαρτιά στη Νέα Υόρκη λοιπόν;

Το μερίδιο των αμερικάνικων μετοχών που αναλογούν σε ιδιώτες επενδυτές (τα νοικοκυριά) ανέρχεται εσχάτως στο 57%  και αυτό είναι κοντά στο υψηλότερο επίπεδο έχει καταγραφεί.

Το ποσοστό αυτό έχει υπερδιπλασιαστεί μέσα σε 15 χρόνια.

Ιδού η αποτύπωση της εξέλιξης της κατοχής μετοχών από ιδιώτες επενδυτές μετά το 1945.

Επίσης οι επενδυτές στις ΗΠΑ είναι εξαιρετικά αισιόδοξοι(ανοδικοί). Τα επίπεδα μετρητών στα χαρτοφυλάκια έχουν πέσει σε μόλις 3,5%, το χαμηλότερο επίπεδο από το 2010, σύμφωνα με την Έρευνα της BofA. Στην καθ’ ημάς Ανατολή συμβαίνουν τα αντίστροφα.

Πηγή: liberal-Κ.Στούπας