Η μεγάλη απάτη του Ponzi

Ο Carlo Ponzi, μετανάστης από την Ιταλία, ήρθε στην Αμερική το 1901. Όταν έφθασε στη Ν. Υόρκη είχε στη τσέπη του 200 $. Από αυτά του έμειναν μόλις 2,5 $ καθώς τα υπόλοιπα τα έχασε στα χαρτιά.Σαν πρώτη εργασία έχει το πλύσιμο πιάτων σε εστιατόρια. Στη συνέχεια γίνεται σεριβοτόρος και φοράει για πρώτη φορά φράκο.
Το 1917 δουλεύει σε μια εταιρεία εισαγωγών - εξαγωγών στη Βοστώνη.
Το 1919 ανοίγει ένα χρηματιστηριακό γραφείο με την υπόσχεση μεγάλου κέρδους. Πήρε από ένα πελάτη 250 $ και σε μερικές βδομάδες του επέστρεψε 375 $.Μετά από αυτό βάζει ταμπέλα στην εξώπορτα του γραφείου του: ΜΕΤΑ ΑΠΟ 45 ΜΕΡΕΣ ΕΧΕΤΕ ΚΕΡΔΟΣ 50%.
Σιγά σιγά οργανώνει δίκτυο με πράκτορες που του φέρνουν πελάτες από όλες τις τάξεις. Η επιτυχία είναι τεράστια.
Το 1920 συγκέντρωνε 250.000 $ τη μέρα.
Ο κόσμος πουλούσε τα ομόλογα και έφερνε τα χρήματα του στο Ponzi.
Αυτός που έπλενε πιάτα σε 8 μήνες είχε στη διάθεση του 7.000.000 $
Αγοράζει εταιρείες, μια μεγάλη βίλα, αποκτά σωματοφύλακες κλπ.
Σε δημοσιογράφο που του κάνει δύσκολες ερωτήσεις απαντά: Οι πελάτες μου παίρνουν πίσω τα χρήματα τους με μεγάλο κέρδος. Δε νομίζω ότι πρέπει να έχετε κάποιο πρόβλημα μαζί μου.
Στη συνέχεια είπε στους πελάτες του: Όποιος επιθυμεί μπορέι να αποσύρει τις καταθέσεις του. Για ένα διάστημα επέστρεφε γύρω στις 500.000 $ τη μέρα.
Έτσι όλοι πίστεψαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα απάτης και άρχισαν καινούριες καταθέσεις, οι οποίες σύντομα έφτασαν τα 5.000.000 $
Μέσα σε ένα χρόνο πήρε 15.000.000 $ από 45.000 καταθέτες.
Οι αρχές άρχισαν να τον παρακολουθούν και σύντομα κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πλήρωνε τους παλαιούς πελάτες με τα χρήματα των νεωτέρων.
Τον Αύγουστο του 1920 συλλαμβάνεται και ομολογεί την απάτη. Γίνεται κατάσχεση της περιουσίας του και φυλακίζεται.Πολύ λίγα άτομα πήραν το 25% των χρημάτων που του είχαν δώσει. Οι υπόλοιποι τα έχασαν όλα.
Αποφυλακίζεται το Φεβρουάριο του 1934 και 6 μήνες αργότερα απελάθηκε στη Ιταλία.
Στη Ρώμη γίνεται οπαδός του Μουσολίνι και καταφέρνει να πάρει μια καλή θέση σε αεροπορική εταιρεία. Με τη πτώση του Μουσολίνι τον απολύουν και δουλεύει για λίγα χρόνια σα μεταφραστής. Πεθαίνει το 1949 με "περιουσία" λιγότερο από 5 $ τα οποία δε φτάνουν ούτε για τη ταφή του!

Το άρθρο είναι του Nick the Greek από την Ελβετία.