Το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα θα καταρρεύσει

Αυτός είναι ο τίτλος του άρθρου του  Felix Zulauf ιδρυτή του Zulauf Asset Management. Δε μας αρέσει η καταστροφολογία, ούτε όμως θέλουμε να ωραιοποιούμε τη διεθνή κατάσταση. Καλό είναι να έχουμε υπόψιν μας όλα τα δυνατά σενάρια. Επίσης μη ξεχνάμε το περίφημο timing. Δηλαδή ακόμη και αν όλα γίνουν όπως λέει το άρθρο, κανένας δε μπορεί να προσδιορίσει χρονικά το πότε θα συμβούν. Διαβάστε το ολόκληρο στα Αγγλικά. Εδώ θα βρείτε τα κυριότερα σημεία του άρθρου:

Το κλειδί της επιβίωσης έγκειται στο να είμαστε εκτός των τραπεζών καθώς πρόκειται για κακούς διαχειριστές κεφαλαίων. Δεν τους κατηγορεί, γιατί αυτοί είναι οι δέκτες όλου του χρήματος που εκτυπώνεται από τις κεντρικές τράπεζες. Έχουν πλημμυρίσει με φθηνό ή δωρεάν χρήμα. Θα πρέπει να κάνουν κάτι με αυτά τα χρήματα. Ο κύριος όγκος αυτών πηγαίνει στα κερδοσκοπικά carry trades και όχι στη πραγματική οικονομία.
Αυτό θα κάνει καλό στο χρυσό και κακό στα χαρτονομίσματα και τα ομόλογα. Οι μετοχές επειδή περιέχουν αξία θα ωφεληθούν αφού προηγηθεί 50% διόρθωση.
Ο κόσμος θα εκπλαγεί από το γεγονός ότι το κινεζικό νόμισμα θα υποτιμηθεί κατά πολύ περισσότερο από ό, τι περιμένει.
Ο χρυσός είναι χρήμα αληθινό. Είναι χρήμα που δεν αποτελεί μέρος του ισολογισμού της κεντρικής τράπεζας, και δεν έχει κανένα χρέος. Πρόκειται για ένα πραγματικό περιουσιακό στοιχείο που υπάρχει χιλιάδες χρόνια και θα παραμείνει έτσι.
Το χάρτινο νόμισμα μακροπρόθεσμα θα καταρρεύσει χωρίς όμως να μπορεί να προσδιοριστεί το πότε.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 είχαμε μεγάλο πρόβλημα πληθωρισμού. Είχαμε πολύ μεγαλύτερη ζήτηση από την προσφορά, όχι μόνο σε αγαθά και υπηρεσίες αλλά και στην εργασία. Ως εκ τούτου, ήταν μια ιδιαίτερα πληθωριστική περίοδος. Ήταν η εποχή που σταμάτησε η σύνδεση χρυσού-χαρτονομισμάτων.
Σήμερα η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική. Έχουμε ακριβώς το αντίθετο. Πάρα πολύ προσφορά και όχι αρκετή ζήτηση. Και επί πλέον πολύ χειρότερα δημογραφικά στοιχεία.
Έχουμε επίσης μια πολύ πιο άνιση κατανομή του εισοδήματος. Έτσι, ο τρόπος που εξελίσσονται τα πράγματα στον αναπτυγμένο κόσμο είναι ότι όλο και λιγότεροι άνθρωποι ζουν καλά και η πλειοψηφία έχει μικρά ή μεγάλα προβλήματα. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά από τη δεκαετία του 1970.
Οι κυβερνήσεις προσπαθούν να ξεπεράσουν αυτό με φορολογικά μέτρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι το ποσοστό συμμετοχής του κράτους αυξάνεται σε πολλές από τις οικονομίες, γεγονός που μειώνει την παραγωγικότητα και την αποδοτικότητα.
Καθώς τα πράγματα δε λειτουργούν όπως θέλουν οι κυβερνήσεις, αυτές εισάγουν όλο και περισσότερους κανόνες και κανονισμούς, με αποτέλεσμα τη περαιτέρω μείωση αποδοτικότητας και παραγωγικότητας.
Χρησιμοποιούν συνεχείς υποτιμήσεις για να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητα.
Είμαστε παγιδευμένοι σε ένα φαύλο κύκλο. Αυτό σημαίνει ένα συνεχή καθοδικό κύκλο των χάρτινων νομισμάτων.